آیت الله بهجت و توجّه به فتنه و امتحانات الهی
نكتهاي كه حضرت آیت الله بهجت (رضوان الله تعالی علیه) بعد از درس به آن اشاره می کردند اين بود که فتنه هست، امتحان هست؛ اينها جزء مسلّمات است، براي همه ملّتها و دستهها بوده است. و خداوند متعال آن را جزء قطعيّات برآورد كرده و فرموده است:
«أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ * وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ لَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ»؛1 آيا مردم پنداشتهاند كه تا گفتند ايمان آورديم رها مىشوند و مورد آزمايش قرار نمىگيرند، در حالی که به يقين كسانى را كه پيش از اينان بودند، آزموديم تا خدا آنان را كه راست گفتهاند معلوم دارد و دروغگويان را نيز معلوم نماید.
مرحوم آیت الله بهجت (اعلی الله مقامه الشّریف) گاهی به داستان اتّفاقات زمان حضرت مولا علي (سلام الله علیه) اشاره کرده و ميفرمود این فتنهای بود كه در دوران حضرت علي (علیه السّلام) حادث گشت و ما از دور به آن نگاه ميكنيم و ميگوئيم که چنین شد و باید چنان میکردند؛ خبر نداريم كه اگر خودمان در زمان حضرت مولا بوديم چكار ميكرديم؟! در زمان امام حسين (علیه السّلام) بوديم چكار ميكرديم؟ آيا در کنار حضرت قرار می گرفتیم و ميايستاديم و از اهل بیت (علیهم السّلام) حمايت میکردیم در حالی که خطر جاني، مالي و ناموسي برایمان پيش ميآمد؟
ادعای آن آسان است. اگر انسان آن روز بود آيا واقعاً بهترين را انتخاب ميكرد يا تبعيّت اميال نفساني، دنيائي و شيطان را ميكرد؟ اگر به واقع ما كربلا میبوديم اين هواهاي نفساني ما اجازه ميداد كه آقا اباعبدالله (علیه السّلام) را ياري كنيم يا مثل بسياري ديگر که رفتند به نفسانيّتشان برسند تا که جایزهای دریافت کنند و یا دو روزی بيشتر زنده باشند، میشدیم؟
------------------
پی نوشت ها:
1. عنکبوت (29)، آیات 2 و 3.